9 મહિના જે માતાએ દીકરાને પોતાની કોખમાં રાખ્યો એ દીકરાએ નિભાવ્યો પોતાનો પુત્રધર્મ..10 વર્ષથી પેરીલિસિસ પીડિત માતાની કરે છે સેવા..કહાની રડાવી દેશે

ગરવી ગીરની ગોદમાં આવેલા બરડીયા ગામના વતની કૌશિકભાઈ પેથાણીના માતુશ્રી લીલાબેનને દસ વર્ષ પહેલાં કમરના દુખાવા બાદ પેરાલિસિસનો એટેક(Paralysis attack) આવ્યો. ખૂબ સારવાર કરાવ્યા બાદ પણ લીલાબેનની સ્થિતિમાં કોઈ વિશેષ સુધારો ના થયો. પેરાલિસિસને કારણે લીલાબેન પરવશ થઈ ગયા. પોતાની કોઈ જ ક્રિયા એ જાતે કરી શકે એવી સ્થિતિમાં ન હતા. પેશાબ-પાણી કરવાના હોય, જમવાનું હોય કે બીજી કોઇપણ સામાન્ય ક્રિયા હોય તેના માટે લીલાબેનને બીજાની મદદની જરૂર પડે.

લીલાબેનની આવી કપરી સ્થિતિમાં એના સારવારની સંપૂર્ણ જવાબદારી નાના દીકરા કૌશિકે ઉપાડી. જે માએ મને ૯ મહિના પોતાના પેટમાં રાખ્યો અને મને ખૂબ પ્રેમથી ઉછેર્યો એ માની વિકટ સ્થિતિમાં મારે મમ્મીની સાથે રહેવું છે એવો કૌશિકભાઈએ સંકલ્પ કર્યો. માતાની સેવા કરવાનો માત્ર સંકલ્પ કર્યો એટલુ જ નહિ, છેલ્લા ૧૦ વર્ષથી ઉમંગ અને ઉત્સાહ સાથે એ માતાની સેવા કરી રહ્યા છે.

છેલ્લા ૧૦ વર્ષથી આ યુવાને પોતાની માતાને પોતાનાથી અળગા થવા દીધા નથી. માતાને છોડીને એ કોઈ મોટા સામાજિક પ્રસંગોમાં કે બહારગામ પણ જતા નથી. ભર યુવાનીના ૧૦ વર્ષ એણે માતાની સેવામાં સમર્પિત કરી દીધા છે. મમ્મીનું તમામ કામ કોઇપણ જાતના સંકોચ વગર આ યુવાન દીકરો કરી રહ્યો છે. લીલાબેન સાંભળી શકે છે પણ બોલી શકતા નથી એટલે શરૂઆતમાં તો મમ્મી શું કહેવા માંગે છે એ સમજવામાં પણ બહુ મુશ્કેલી પડતી હતી પરંતુ ૧૦ વર્ષના અનુભવ બાદ હવે તો માત્ર મમ્મીની આંખનો ઈશારો જોઈને પણ સમજી જાય છે કે મમ્મીને શું કહેવું છે.

મમ્મીને ક્યારે પેશાબ કરવા જવું છે ? ક્યારે શૌચ માટે જવું છે ? ક્યારે પાણી પીવું છે ? ક્યારે જમવું છે ? આ બધી જ બાબતોની કૌશિકભાઈને ખબર પડી જાય છે. કોઈ ક્રિયામાં સહેજ પણ વિલંબ ન થાય એ માટે દીકરો પૂરી તકેદારી રાખે છે જેથી માને સહેજ પણ તકલીફ ન પડે. આવી સ્થિતિમાં દર્દીને સમયસર દવા મળે એ બહુ જરૂરી છે. દવા આપવાનો સમય ચૂકાઈ ન જાય એટલે શરૂઆતમાં કૌશિકભાઈ મોબાઈલમાં દવાના સમય માટે રીમાઇન્ડર સેટ કરીને રાખતા જેથી ક્યાંય બહાર નીકળ્યા હોય તો પણ એલાર્મ વાગતા તરત જ ઘરે પહોંચી જાય.

કૌશિકભાઈ જ્યાં પણ જાય મમ્મીને હંમેશા સાથે જ લઈ જાય છે. સુરતમાં કૌશિકભાઈનું ગેરેજનું પણ છે તો થોડો સમય માટે સુરત મોટાભાઈ સાથે રહેવા માટે જાય ત્યારે મમ્મીને પણ સાથે લઈ જાય. મોટાભાઈ સહિતનો પરિવાર પણ મમ્મીની સેવા કરવા ખડેપગે હોય છે પણ કૌશિકભાઈ મમ્મીની નાની નાની વાતને વગર બોલ્યે તરત જ સમજી જતા હોવાથી મમ્મીની સેવા એ જ કરે છે. મમ્મી આરામમાં હોય ત્યારે ગેરેજ પર કામ કરી આવે ફરી પાછા મમ્મીની સેવામાં હાજર થઈ જાય. સુરત થોડા મહિના રહ્યા પછી ફરીથી મમ્મીને ઈચ્છા થાય કે હવે ગામડે જવું છે એટલે મમ્મીને લઈને ફરી ગામડે આવી જાય.

કૌશિકભાઈની ઉમર અત્યારે ૩૫ વર્ષ ઉપર થઈ છે. પરિવારજનોએ લગ્ન કરવા ખૂબ વિનંતી કરી પરંતુ માતાની સેવા કરવા માટે એ લગ્ન કરવા તૈયાર નથી થતા. એમને મનમાં ઊંડે ઊંડે ભય છે કે કદાચ ઘરમાં આવનારી સ્ત્રી મમ્મીની સેવામાં મને સાથ ન આપે તો ? લગ્નબાદ સામાજિક સંબંધોને નિભાવવા જતા મમ્મીની સેવામાં વિક્ષેપ ઊભો થશે તો ? આવા છુપા ભયને કારણે એ લગ્ન પણ નથી કરતા કારણકે એમના માટે પોતાના અંગત સુખ કરતા મમ્મીનું દુઃખ હળવું થાય એ વધુ મહત્વનું છે.

કૌશિકભાઈ જેવા દીકરાને જોઈએ ત્યારે એમ થાય કે શ્રવણ આજે પણ જીવે છે. કૌશિકભાઈની આ માતૃસેવા બદલ વંદન અને ભગવાન એમને માતૃસેવામાં સહયોગી થાય એવા જીવનસાથી આપે એવી પ્રાર્થના.